เมืองในอุดมคติ Auroville มีกำหนดไว้ว่าจะต้องมีประชากรมาอาศัยอยู่ที่นี่ประมาณ 50,000 คน แต่ในปัจจุบันนี้กลับมีคนมาอาศัยอยู่กันแค่ 2,000 กว่าคนเท่านั้น Auroville เป็นเมืองแห่งอนาคต โดยเคารพความเท่าเทียมกันทั้งหญิงและชาย ปราศจากข้อจำกัดทางศาสนาและการเมือง มีความต้องการเห็นโลกดีกว่าเดิม ซึ่งตัวแทนที่มาจากประเทศต่าง ๆ ต้องนำเอาดินจากประเทศของตัวเองมาใช้ในการก่อสร้างเมืองแห่งนี้ด้วย  เมือง Auroville ได้รับการรับรองทั้งรัฐบาลอินเดียและองค์การ UNESCO  เมืองแห่งนี้ดำเนินงานโดยมูลนิธิ Auroville โดยอยู่ภายใต้การดูแลของรัฐบาลอินเดียซึ่งให้ความช่วยเหลือทางการเงิน และองค์การ UNESCO  ก็ออกมาประกาศว่าเป็นโครงการนี้สามารถผลต่ออนาคตของมนุษยชาติในทางด้านบวกได้ จึงขอให้การสนับสนุนอย่างเต็มกำลัง  ตอนแรกเมืองแห่งนี้เป็นแค่ชุมชนเล็กๆ จนเมื่อค.ศ. 1964 โยคี Sri Aurobindo ผู้ซึ่งเป็นกวี เป็นคนนำการเคลื่อนไหวครั้งใหญ่เพื่อทำการปลดปล่อยอินเดียจากการถูกยึดครองของอังกฤษ ก่อนจะพลิกชีวิตมาเป็นฤๅษีเพื่อค้นหาความสงบของจิตวิญญาณ

เมืองนี้มีพื้นที่ประมาณ 5,000  ไร่  จุดประสงค์ของเมืองนี้ คือไม่มีใครเป็นเจ้าของ แต่ทุกคนช่วยกันสร้างกันขึ้นมา อีกทั้งยังเป็นที่ทดลองงานวิจัยใหม่อันเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม เช่น การใช้พลังงานสะอาด , การทำเกษตรกรรมแบบธรรมชาติ แต่ทุกวันนี้มีคนจาก ๔๔ ชาติรวมตัวกันอยู่ที่นี่ มีตั้งแต่เด็กทารกไปจนถึงคนชราอายุ 80 ปี  แต่ส่วนมากจะเป็นคนหนุ่มสาวอายุ 30 พลเมือง 1 ใน 3 เป็นชาวอินเดีย  คุณสามารถใช้ภาษาอังกฤษ  , ฝรั่งเศส ,  อินเดีย , ทมิฬ เพื่อการสื่อสารได้

เมือง  Auroville ได้กำเนิดขึ้น ณ อาศรมของโยคี Sri Aurobindo ซึ่งคำว่า Auroville ก็มาจากชื่อของโยคีซึ่งแปลว่า เมืองแห่งรุ่งอรุณ มีแนวทางปฏิบัติเป็นของตนเอง เน้นอยู่กับธรรมชาติ เมือง Auroville มาจากแนวคิดอุดมคติของของ Sri Aurobindo นักปราชญ์ชาวอินเดีย เมือง Auroville  จุดแรกที่เราจะได้เข้าชมคือนิทรรศการภาพถ่าย , แผนผัง , VDO แนะนำสถานที่ จากนั้นก็ไปจุดต่อไป ซึ่งเป็นอาคารมีลักษณะทรงกลมสีทองส่องสว่างไปทั่วบริเวณ ซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางของเมืองนี้  อาณาเขตรอบๆจะเป็นป่า เราสามารถเดินชมวิวป่าไปได้อย่างสบายๆ  ในช่วงแรกของการออกแบบนั้น แผนผังเมือง Auroville  ถูกวาดขึ้นภายใต้คำแนะนำของโยคี Sri Aurobindo แผนผังจึงมีรูปร่างเหมือนกับระบบจักรวาลซึ่งสะท้อนอุดมคติ รวมทั้งรากฐานของปรัชญาฮินดู ต่อมาแผนผังก็ได้รับการพัฒนาเรื่อยๆจากสถาปนิกมากหน้าหลายตาซึ่งเข้ามาใช้ชีวิตอยู่ในเมืองแห่งนี้ โดยมีโดม Matri Mandir และต้นไทรโบราณเป็นจุดศูนย์กลางของเมือง แล้วแยกการใช้ที่ดินเป็นส่วนๆ ไป